کد مطلب:4136 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:13

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

اين قانون چه قانوني است كه اين همه دزد، معتاد، پسر و دختر فراري است چرا به اينها رسيدگي نمي كنند؟

ما نيز همانند شما برادر و دوست عزيز و با احساس از وجود افراد دزد و معتاد و دختران و پسران فراري، رنج مي بريم و آرزو ميكنيم روزي برسد كه چنين افرادي وجود نداشته باشند، يا حداقل تعدادشان كم بشود، چرا كه لابد مي داني هرگز جامعه اي پديد نيامده و نخواهد آمد كه در آن مشكلاتي مشابه آنچه ذكر كرده اي، اصلاً وجود نداشته باشد، بلكه آنچه مهم است اين كه اين افراد كم يا زيادبشوند؛ حتي زياد شدن اين افراد هم تا حدودي طبيعي است، يعني مثلاً اگر به تعداد هر 500 نفر جمعيت، وجود يك دزد طبيعي باشد، در يك روستاي 1000 نفري، وجود دو دزد و در يك روستاي 5000 نفري، 10 دزد و در شهر مثلاً 000/100 نفري، به همان نسبت تعداد دزدان افزايش مي يابد و امري طبيعي است. به نظر كارشناسان، هر چقدر جمعيّت افزايش پيدا مي كند، جرم و جرائم نيز افزايش مي يابد و بخشي از اين افزايش طبيعي است، زيرا جامعه اي فاقد جرم و جنايت متصور نيست؛ ولي افزايش بيش حدّ طبيعي، بايد حسّاسيّت ايجاد كند و مسؤولان و متولّيان امور را به تأمّل و تفكّر وادار سازد و براي پيشگيري از جرم و جنايت، برنامه ريزي كنند. بنابراين، دوست عزيز، يكي از دلائل افزايش جرم وجنايت، افزايش جمعيّت است.

گسترش شهرنشيني و مهاجرت روستائيان به شهرها و نبود فضاي تفريحي سالم و مناسب، بيكاري و مشكلات عديده اقتصادي، تنشهاي رواني، فقر و بي عدالتي، افزايش سنّ ازدواج، افزايش مهريّه ها و سنگيني هزينه هاي ازدواج، چشم و هم چشمي هاي نامعقول در ازدواج و عروسي و زندگيها، گرايش به تجمل گرايي و رفاه طلبي و ارزش يافتن مادّيات (خانه و ماشين و مبلمان و موبايل و ... ) به جاي معنويّات، آپارتمان نشيني و رسوخ فرهنگ غربي در زندگي فردي، اجتماعي، منازل مسكوني، معاشرتها، پوشش و ... ، همه و همه از مشكلاتي است كه در جوامع شهري و مدرن، نسبت به جوامع سنتي و روستايي، بيشتر نمود و بروز دارد و باعث جرم و جنايت مي شود.

علاوه بر اينها هجوم سهمگين رسانه هاي غربي (ماهواره و اينترنت، مجلات، فيلم ها و ...)، بشدت افكار،انديشه ها، عواطف و احساسات نسل جوان را بسوي تباهي و فساد سوق مي دهد، كه البته عوامل ياد شده قبلي، زمينه ساز موفّقيّت اين هجوم دردآور ميشود. در اين ميان، بي تدبيري و بي كفايتي مسؤولان مختلف، در سطوح گوناگون فرهنگي، اقتصادي، سياسي و اجتماعي نيز به موفّقيّت هجوم ددمنشانة اجانب كمك مي كنند.

بنابراين براي مقابله با نابساماني هاي موجود و پيشگيري از جرم و جنايت، همه بايد همّت كنند و اين كه من و شما به گلايه و شكوه برخيزيم كه چرا چنين است و چنان است، دردي را دوا نمي كند و البته نمي خواهم بگويم كه نبايد گفت، بلكه ميگويم گلايه كردن كافي نيست، بايد از مسؤولان گلايه كرد، از آنان بازخواست و مطالبه كرد، تا گزارش دهند كه براي تربيت نسلي پاك و طاهر و مطلوب و پيشگري از آسودگي و تباهي و فاسد شدن آنها، چه كرده اند و چه مي خواهند بكنند، اما در كنار اين مطالبه و بازخواست، خود نيز هر كدام به تنهايي و با كمك ديگران، وظيفه اي سنگين داريم؛ اگر هر كدام از ما (مثل شما برادر عزيزي كه درد دل كرده اي و با سوز و گداز گلايه اي كرده اي)، تصميم بگيريم از همين الآن تا سال آينده يك تا دو نفر را كه از مسير درست منحرف شده و به سوي تباهي و گمراهي در حركت است، به سوي فلاح و رستگاري هدايت كنيم، فكر مي كني تا سال آينده چند نفر هدايت خواهند شد؟

مشكل بزرگ ما اين است كه فقط گلايه مي كنيم، هدايت كار سختي است. ما انتظار داريم كه سوت بزنيم، همه جمع بشوند و به ستون يك بايستند و منتظر صدور فرمان باشند، ولي هدايت اين گونه نيست. خداوند به پيامبر خودش مي گويد : ادع الي سبيل ربك بالحكمة و الموعظة الحسنة و جادلهم بالّتي هي احسن (مردم را با دليل و برهان و موعظه نيكو و زبان نرم و ليّن و دليل روشن و نيكو) به سوي حق و حقيقت رهنمون باش. آيا كساني كه به امربه معروف و نهي از منكر مي پردازند، كمر به خدمت به خلق هم بسته اند، و مصمم هستند به آنان خدمت كنند؟ پيامبر اسلام( وقتي متوجه مي شود سرراهش خار ريخته نشده است، مي پرسد چرا؟ مي گويند آن فردي كه هر روز سر راه شما خار مي ريخت، مريض شده و در منزلش در بستر افتاده است و امروز نتوانسته خار بريزد. پيامبرr نفرمود الحمد الله خدا او را به جزاي عمل بدش رساند، فرمود برويم از او عيادت كنيم. او از خجالت آب شد و مسلمان شد. آيا حق جويان و حق طلبان اين چنين رفتار مي كنند و بعد گلايه ميكنند كه چرا بعضي منحرف و فاسدند؟ اگر جوان فاسدي را بازداشت و دستگير كرديم و كتكش زديم و تنبيهش كرديم، خوشحال مي شويم يا ناراحت؟! آيا وقتي شنيديم بازداشت شده، براي آزادي او تلاش مي كنيم؟ اگر در مرحله اول آزادش كرديم و پس از خروج او را امر و نهي كرديم، با توجه به اين كه مديون ماست، باز هم اطاعت نخواهد كرد. البته اگر خودمان بازداشت كنيم و خودمان آزادش كنيم، خير. ولي اگر به نحوي گرفتار شده و ما براي نجات او تلاش كرديم و زمينه اصلاح را براي او فراهم ساختيم، اصلاح خواهد شد. چه بسيار دختران و پسران نوجوان و جواني كه با برخوردهاي نادرست والدين و ديگر افراد، از مسير درست خارج شده اند و به ورطة گناه و معصيت كشانده شده اند.

دوست عزيز، دل ما نيز همانند تو از وجود اين معضلات به تنگ آمده، ولي چارة آن در همّت عمومي است، همه بايد همّت كنند. دولت و مسؤولان و مردم و خانواده ها و مراكز آموزشي و فرهنگي، هم بايد دست به دست هم بدهند و براي كاهش آلام و دردهاي نسل جوان، كاهش فقر،كاهش بيكاري، ايجاد مسكن و شغل، رواج زندگي هاي ساده و ازدواج هاي آسان و ... تلاش بكنند. حداقل من و تو كه با همديگر مكاتبه مي كنيم، مي توانيم چنين تصميمي بگيريم و در حدّي كه توان داريم، خودمان اقدام كنيم و هر آنچه مي توانيم از توان ديگران نيز بهره مندگرديم و آنها را نيز به ميدان بياوريم. پس به پيش براي ايجاد جامعه اي سالم و كاهش آلودگيهاي اجتماعي.

از خداوند بزرگ و ارواحمطهر امامان معصوم( وسيد و سالار شهيدان حضرت اباعبدالله الحسين ( كه اين ماه، ماه اوست و او بزرگترين اصلاحگر تاريخ بشريت است و با نثار خون خودش، مسير منحرف تاريخ را اصلاح كرد و به مسير درست و حقيقي هدايت كرد و از روح پاك ولي نعمت خودمان، امام رئوف و مهربانمان، حضرت علي بن موسي الرضا( استمداد مي طلبيم كه ما را دراين راه پرفراز و نشيب و سخت و مشقّت بار، يار و ياور باشند.

اميدواريم دستگاههاي امنيّتي و قضايي نيز بيش از پيش در جهت پاكسازي جامعه از اين عناصر ناپاك، همّت بگمارند و البته ما نيز مي توانيم با توجه دادن افكار عمومي و درج مطالب و مقالاتي در رسانه هاي گروهي و مجلات و مطبوعات، آنان را به انجام وظايف و مسؤوليتهايشان ترغيب و تحريض نماييم.